Papież nam się dwoi

źródło: AP

Franciszek: w centrum Kościoła ma być tylko Chrystus Ukrzyżowany

źródło: AFP

Nowy papież budzi ogromne oczekiwania mediów niechętnych Kościołowi, które tworzą jego fikcyjny, przesłodzony wizerunek

Paradoksem tego pontyfikatu jest fakt, że jego pierwszy akt dyscyplinarny uderzył nie w księży-gorszycieli, 
nie w manifestacyjnie nieposłuszne Rzymowi zakonnice amerykańskie, lecz we Franciszkanów Niepokalanej, dynamicznie rozwijające się zgromadzenia o wyraźnym charyzmacie prostoty, ubóstwa – i przywiązania do tradycji.

Gdy 13 marca 2013 kardynałowie zgromadzeni na konklawe wybierali papieża Franciszka, szukano kogoś, kto zaradzi potężnemu kryzysowi. To, że ów kryzys istnieje, pokazało bezprecedensowe ustąpienie Benedykta XVI. Zdawano sobie sprawę, że Kościół głoszący Prawdę w obecnym świecie ma niewielu sojuszników – a równocześnie, że jego siły zostały nadszarpnięte przez falę skandali homoseksualnych i pedofilskich wśród duchowieństwa; i że to ostatnie jest najboleśniejszym symptomem głębokiego kryzysu wiary wśród mas chrześcijan, kuszonych do posłuszeństwa światowej „dyktaturze relatywizmu".

Szukano więc kogoś, kto będzie miał siłę zmierzyć się z tymi problemami, dobrze zdiagnozowanymi przez Benedykta XVI. Nazajutrz po wyborze tylko nieliczni sensaci głosili, że dokona się jakiś „zasadniczy przełom". Osoby dobrze zorientowane zapowiadały zasadniczą kontynuację. „To będzie harmonijna kontynuacja poprzedniego pontyfikatu" – zapewniał honduraski kardynał Rodriguez Maradiaga po wyjściu z obiadu u swego przyjaciela Jorge Bergoglio/Franciszka. „Franciszek powie to samo, co mówił Benedykt" – podkreślał szwajcarski kardynał Kurt Koch należący do kręgu uczniów Josepha Ratzingera/Benedykta XVI. I dodawał mądrze: „Jest tajemnicą Kościoła katolickiego to, że mamy całkowicie odmiennych papieży. Wszyscy są stuprocentowo katoliccy, a każdy z nich jest całkowicie...